December is de maand van de verwachtingen.
Sinterklaas, Kerst, Oud & Nieuw? Wat verwacht jij er eigenlijk van dit jaar?
Meer dan andere jaren… of juist minder? Er is al zoveel gebeurd dit jaar!
Zondag is het de 1e adventszondag, de zondag van de Komende.
Ook iets om naar uit te kijken. Hoe dicht is Hij eigenlijk voor jou?
“Bij het graf hoef je niet te huilen, want we hebben zo’n mooie belofte.”
Iemand zei dat eens tegen me. Het leek mij maar vreemd.
Want hoe mooi de belofte ook, je moet op dat moment wel afscheid nemen van iemand die je dierbaar was. Kan het hart het hoofd hier wel volgen?
“Wees altijd blij…!”, de opdracht van Paulus in Fil. 4 treft me net zo.
Mijn eerste reactie is er een van onbegrip en afweer, ‘hoe kan dit dan?’
Maar ook: ‘waarom moet dit zo?”
Mogen christenen hun emoties niet tonen, als ze anders zijn dan blijdschap?
Mijn gevoel kan hier de inhoud niet volgen.
Zondags past mijn geloof heel goed bij me.
Het zingen, de bijbel, het bidden of de zegen,
iets in de kerkdienst spreekt me altijd wel aan.
Zondags past de Heer heel goed bij mijn leven.
Tenminste vaak wel.
Zondags vind ik het niet zo moeilijk een gelovige te zijn.
Maar als het dan weer maandag wordt…
Donderdagavond redde ik het net.
Ik was toch nog op tijd voor de vergadering.
Nou ja, bijna op tijd, ze waren nog maar net begonnen.
En zo heb ik het nog wel een paar keer gered de afgelopen maanden.
Soms maar net, zoals donderdagavond.
Soms red ik me prima, zoals bij het klussen.
Vaak kan ik opgelucht ademhalen.
Gelukkig maar.
Maar het laatste jaar vraag ik me wel vaker af of ik het ga redden.
